กรรมที่ทำกับแมว 

   เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมานานแล้ว 

เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัวหนึ่ง 

ซึ่งตาของเพื่อนเล่าให้เพื่อนฟังอายุ 10 ขวบเห็นจะได้ 

เล่าให้ฟังว่า ตาได้สร้างเวรสร้างกรรมไว้อย่างสาหัส 

ตอนนั้นยายเรียกให้ทุกคนในบ้านออกมากินข้าว 

โดยที่วางสำรับข้าวไว้ ขณะที่ตากำลังเดินออกมา 

ก็บังเอิญเห็นเจ้าแมวตัวหนึ่งกำลังคาบเอาปลาดุกย่างไป 

ตาจึงวิ่งไล่ตาม หวังให้มันปล่อยปลาดุกอย่างตัวนั้นออกจากปาก 

แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น เจ้าแมวตัวนั้นกระโดดเข้ากองฟาง 

ตาเห็นดังนั้นก็ย้อนเข้าบ้านสักครู่ 

ก็ออกมาพร้อมกับปืนลูกซองพร้อมกับไม้ขีดไฟ 

ยายพยายามห้ามตาว่าให้ปล่อยมันไป ตาก็ไม่ยอมฟัง 

แล้วตาก็เริ่มเผากองฟางกองนั้น เมื่อไฟโหมแรงขึ้น 

เจ้าแมวตัวนั้นก็กระโดดออกมาจากกองฟาง 

แต่ครั้งนี้ในปากของมันจากที่เป็นปลาดุกย่างตัวนั้น 

มันกลายเป็นลูกแมวที่ยังไม่ลืมตา เจ้าแมวตัวนั้นวิ่งออกมา 

ส่วนทางตาที่เตรียมขึ้นไกปืนไว้รอท่าอยู่แล้ว 

ก็ยิงสวนออกไป สิ้นเสียง เจ้าแมวตัวนั้นก็ลอยกระเด็นเข้ากองฟางไป 

ตาหัวเราะชอบใจในฝีมือของตัวเอง แต่ยายปล่อยน้ำตาไหลออกมา 

ก่อนที่จะลุกขึ้นไปดูมัน สภาพนางแมวสาวตัวนี้มีเต้านมถึงสี่เต้า 

แสดงว่ามันไม่ได้มีลูกแค่ตัวเดียว อย่างน้อยต้องมีสักสี่ตัว 

ซึ่งบัดนี้คงนอนตายอยู่กลางเพลิงไฟไปเรียบร้อยแล้ว 

บุญเจ้าแมวน้อยที่แม่คาบออกมา 

ยายจึงรีบจับมันมา หวังชุบเลี้ยงแทนแม่ของมัน 

เราไม่มีโอกาสรู้เลยว่า 

กรรมที่ตาสร้างไว้ครั้งนี้จะส่งย้อนกลับมายังตาในวันหนึ่ง 

ขณะที่ตาจูงควายจะไปเทียบเกวียน แต่ควายตัวนั้นมันดื้อ 

ตาจึงใช้ไม้ฟาดมันอย่างหนัก ตามนิสัยโมโหร้ายของตา 

ครั้งนี้เจ้าควายตัวนั้น ตัวที่ตามักจะระบายอารมณ์ใส่มัน 

ด้วยความเกลียดชังกลับโต้ตอบ 

มันแว้งขวิดเข้าที่สะโพก แล้วตาก็ยิงมันตายในที่สุด 

แผลที่เกิดจากควายขวิดไม่คิดว่าจะส่งผลต่อมาให้ตา 

แต่แรกก็รักษาด้วยยาสามัญประจำบ้านกันไปตามมีตามเกิด 

อีกทั้งไม่คิดว่า แผลที่ว่านั้นจะหนักหนา 

แต่แล้วมันกลับสาหัสมากขึ้น จนกระทั่งตาลุกเดินไปไม่ได้ 

ขาข้างหนึ่งของตาลีบเล็กลงไม่นาน 

แผลนั้นก็เริ่มเน่าเฟอะส่งกลิ่นเหม็นไปทั่ว 

ตาเริ่มร้องด้วยความทรมานทุกวัน 

มีคนพูดว่าเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เหมือนเสียง “วัว” เสียง “ควาย” 

สร้างความทุกข์ทรมานให้ตาอยู่ทุกวัน และวาระสุดท้ายของตาก็มาถึง 

วันนั้นพ่อแม่เพื่อนผมพากันออกไปดูหนังขายยาที่เข้ามาในหมู่บ้านของเรา 

ปล่อยให้ตายายอยู่บ้าน ขณะที่กำลังดูหนังอยู่นั้นก็มีเสียงตะโกนว่า 

“ไฟไหม้” พอหันไปมองแสงสีเพลิงที่เด่นเป็นสง่ากลางความมืด 

ไฟที่รุกโชติช่วงอยู่นั้น เป็นบ้านของเพื่อนผม 

พ่อแม่วิ่งกลับไปทันทีพร้อมๆ กับเพื่อนพ่อแม่ต่างก็วิ่งไปช่วยกันเป็นการใหญ่ 

แต่ดูเหมือนจะสายไปแล้ว 

พอถึงบ้านแม่ก็เห็นยายนั่งร้องไห้อยู่กับพื้นดิน 

ได้แต่ร้องเรียกตาที่อยู่ในกองเพลิง ไฟไหม้หมดไปทั้งหลัง 

สภาพศพของตานั้นดูไม่เหมือนคนเดิม 

เพราะสภาพบัดนี้ได้กลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว 

             ยายเล่าให้ฟังว่า 

ขณะที่นอนอยู่กับตานั้น มีแมลงทับบินเข้ามาเล่นตะเกียงไฟ 

ลูกแมวกำลังซนจึงวิ่งเล่นไล่จับแมลงทับ 

แล้วไปโดนตะเกียงไฟล้มไปติดมุ้ง ไฟก็เริ่มติด 

ยายพยายามที่จะดึงตาออกมา แต่ยายดึงไม่ไหว 

ตาเป็นคนรูปร่างใหญ่ ยายไม่สามารถลากเอาตาออกมาได้ 

ทุกคนแม้กระทั้งยาย ยังพูดออกมาเหมือนกันว่า 

“ตา ตายเพราะใช้กรรมที่ทำไว้กับแมวแท้ๆ 

นี่แหละที่ว่า สร้างเวรสร้างกรรมอย่างไรไว้ 

ก็ต้องชดใช้กันไปเช่นนั้นเหมือนกัน อย่างที่ตาโดน